Hayat bir mücadele değil mi?
Anne karnında başlar bu mücadele,
Ruhun bedenine üflendiğinde...
Dünyaya gelirsin sonra,
Alışmaya çalışırsın ilk nefesinde,
Ne var ki yıllar geçse
de sen hâlâ alışmaya çalışırsın...
Sonra yürümeye başlarsın,
Düşe kalka yürümeye...
Belki de ilk engelin
odur,
Düşe kalka engelleri aşmayı öğrenirsin ilk o anda,
Ailenin her zaman,her
anında ellerinden tutacağını görürsün...
Kendini ifade etmeyi öğrenirsin,
Doğru ve yanlışı öğrenirsin,
Belki de yanlış öğrenirsin,kim bilir,öğretene göre değişir...
Bir birey olmaya çaba
sarf edersin,
İlk hayallerin başlar...
Bunlar basit
hayallerdir,
Bir çikolata,bir oyuncak
kadar basit,
Sonra dahası ve dahası
eklenir büyüdükçe,
Belki kâinatı sunsalar
önüne "daha yok mu?" diyecek olursun...
Uyum sağlamaya çalışırsın çevrene,
Hayallerine ulaşmak için öğrenirsin,gözlemlersin..
Dünyaya gelme sebebini öğrenirsin,
Erkenden fark
edebilirsen ne âlâ...
Şükretmeyi öğrenirsin,
Senden daha zor durumda
olanları gördükçe,
Dua etmeyi öğrenirsin,
Daha güzellerini elde
edebilmek için...
Dostlar edinirsin,
Bir selamıyla hayatı
daha sıcacık kılan..
Onları özenle seçersin,
Çünkü hayatındaki her şeyi topladığında seni temsil
etmelidir..
Bundan sonraki
yıllarında sana eşlik edebilecek bir eş arar ruhun,
Onu bulabilirsen ne
âlâ...
Doğru kişiyi bulabilirsen ne
âlâ...
Bu yaşadıklarını yaşatmaya çalışırsın yeni bir insana,
Yeni biri gözlerini açar
hayata...
Ve bu kısır döngü sürer
gider kâinat var oldukça...
Güzel bir ömür
geçirebildiysen ne âlâ...
Ya geçiremediysen?
Dert etme canım,karşılığını alırsın elbet,
Nasıl yaşarsan yaşa,
Karşılığını verecek Rabbin nasıl
olsa....