30 Nisan 2014 Çarşamba

Önce Sevmeyi Öğretmeli


   Önce sevmeyi öğretmeli insanlara,
   Bir adım atarken hayata,
   Bir ağacı,çiçeği,kediyi,
   Insanları,insan gibi sevmeyi...
   Çıkarsızca,
   Merhametlice,
   Alçakgönüllüce,
   Engin bir gönülle sevebilmeli...


This entry was posted in

20 Nisan 2014 Pazar

Bahar Gelmiş


Bahar gelmiş,
Ellerimden tutup beni denizin maviliğine çekmiş..
Kıştan kalma günler içinde yazı beklemenin sevinci,
Bir de geçen günlere şöyle bir bakış..
Bahar...
Ağaçların kuruyan dallarının şimdi yeşermesi,
Tıpkı,kırık dökük kalbinin onarılması gibi...
Bahar gelmiş
Peki sor bakalım,bu baharı gönüllerde kimler hissedebilmiş ?

10 Nisan 2014 Perşembe

Zor


Bir gece...
Zor bir gece...
İçinde düşlerim...
Geleceğim...
Geçmişim...
Ve ben düşlerin en derininde.
Ve diyorum kendi kendime,
Bakış açısı cancağzım,
Hayatta mutluluk, birşeylerin gerçekleşmesine bağlı olduğu sürece zor...

6 Nisan 2014 Pazar

Bir Rica..



  İyi niyetinizi umarak,hüsn-ü zanlı düşünerek,blogumdan ilham almanız elbette hoşnut eder beni...
Bir çok yerde rastlar oldum son zamanlarda,özel bir çaba sarfetmeksizin hatta..
Ama yazılarımı eksilterek,ya da onlara bir kaç tane ekleyerek,isimsiz,adressiz,izinsiz paylaşımlarınız üzüyor beni...
Çünkü bunlar benim gözlemlerimden,bakış açımdan,okuduklarımdan,sanatla yoğurduklarımdan, satırlara yansıyan sözlerim... Bunlar beni "ben" yapan görüşlerim...Lütfen "siz"leştirmeyin...
Elbette.. ben ben ben diyorum da... Bu sözleri söyleten Allah...
Şimdi tek ricam.. Lütfen link göstermeksizin hiç bir sözümü,yazımı,vs.. bana ait olan hiç bir şeyi paylaşmayınız...
Anlayışınız mutlu eder beni...
Teşekkürler... Blogumu sevenler,yazdıklarımı hissedenler...
Hepinize teşekkürler...

5 Nisan 2014 Cumartesi

İstanbul Dedim


İstanbul dedim...
Boğazıma silûetin takıldı...
Sanki anılarım fetihten öncesiyle birleşti kaldı...
Arasında ince bir çizgi vardı...
İstanbul dedim...
Sen benim gönlümdeki İstanbul'u bilir misin ?
Özgürlüktür benim için...
Belki kendimden bile kaçarken vardığım yerdir...
Bazen gözyaşı döktüğüm kaldırımlarıdır,
Bazen huzurla izlediğim denizdeki martıları...
Asidir çoğu zaman,
Asidir dedim ama,merhametli yanını sorma...
Sır saklamasını da iyi bilir,
Dost gibidir...
Zaman zaman hırçın bir dost,
Ama sevilesi...
İstanbul dedim...
İstanbul...
Ben gibi...

Öyle Ki Hayat


Yaşayarak öğrenirsin,
Öyle ki hayat,
Aynı bembeyaz bir duvarda,
Kimi bir manzara görür,
Kimi bir boşluk,
Kimi ise kendi silüetini...
Öyle ki hayat,
Nasıl ise gönlün,
Gördüğün o sureti alıverir,
Gönlündekileri içinde tutamazsın,
Sözlerine dökülüverir,
Sözlerin bir okyanus,
Sözlerin karanlık kapıları ardına kadar açan bir derya...
Öyle ki hayat,
Bakış açılarımız "ben"liğimizi yansıtır,
Bir bakmışsın kediyi aslan görmüşsün,
Bir başkası tam tersi,
Başkası da belki onu bile görememiş...
Hayat bu ya;
Yaşayarak öğrenirsin,
Yaşayarak sen , "sen" olursun...


This entry was posted in

Engellere Bile Merhaba


Gün doğmuş çoktan,
Yolcu,varacağı yere yaklaşmış,
Adımları sıklaştıkça,
İçindeki heyecan artmış..
Yollarında laleler varmış,
Güneş de kendinden mahrum bırakmamış bugün.
Demiş,merhaba! yoluma çıkan engellere bile merhaba..
Bana öğrettikleriniz için merhaba,
Yaşadığım her ne varsa merhaba.

2 Nisan 2014 Çarşamba