Bir yol ayrımında karşılaştım, en sevdiğim ağaçtan dökülen yaprakla,
Avucuma aldım döktüğü tüm yapraklarını ve düşündüm sonra,
Mevsimler her şeyin değişebildiğinin en basit örneği,
Biz gibi.. Sahi en çok biz değil mi ?
Her mevsim biraz daha sona yaklaştırıyor bizi,
Bir mutlu,bir hüzünlü,bir sessiz, ya da tam tersi,
Hayat böyle bir şey işte,
Sahip olduğun her şey ile yaşadığın mevsimleri birbirine kenetlemeli,
Çok da üzülmemeli değişen mevsimlere,
Nihayetinde hepsi son bulmayacak mı ?
Aldığın bir nefesi hakkıyla geri verebilmeyi düşün,
Dünyayı düşün, sonsuzluğu düşün,
Her şey varlıkla yokluk arasındaki ince çizgiden ibaret..
Her şey ne boş,
Dünyalık hırslar,kavgalar,nefret dolu olan her şey ne boş,
Ya sonu ?
Sonu sonsuzluğa açılan bir kapı,
Dünyadaki yolculuğunda heybende biriktirdiklerini alırsın yanına,
Aralarsın o kapıyı...
Kayıtlar
