İnsan yaşlandıkça tahammül sınırlarını zorluyor sanırım,
Tahammül edemez oluyor
hayata,insanlara,olaylara,
Fedakarlık desen muamma,
Bencil oluyor zamanla,
Kendi benliğiyle bir dünya kuruyor
kendine,
Merkezinde egolarıyla başbaşa...
Sanki bir tek onun için yaratıldı bu
dünya...
Onu silkeleyecek bir dost olmalı
hayatında,
"Dur bakalım bu gidişin nereye,kendine gel" diyebilecek
karakterde...