Kendine Yetebildiğince

İnsan, ruhuna dokunanları ararken kendini buluyor,

Bir parça huzur ararken, sonsuz huzurun sahibini buram buram hissediyor,

Kalbinin kapılarını sonuna kadar açıyor da,

Seviyor,seviliyor,

Yeri geliyor kırılıyor,

Bazen de kalbi bir kelebek gibi kanatlarını çırpıyor,

İnsan işte,

Düşleriyle,

Hisleriyle,

Sevgisiyle,

Nefretiyle,

Kendine yetebildiğince...