Şimdilerde tuhaf bir his var içimde,
Kendini hiç bir yere ait hissedememe,
Hiç bilmediğim yerleri, hiç tanımadığım insanları
özlüyorum...
Ömrümün baharında, tomurcuklanan çiçekleri kendi
ellerimle koparıyorum .
Olduğum yerde değilim, ruhum hep vuslat arzusunda,
Her gün sona daha çok yaklaşıyorum,
Ben, beni kendimle sarıp sarmalıyorum...
0 yorum:
Yorum Gönder