Geçen yaz
gelmiştin aklıma,
Avludaki mavi
sedirin yanında,
Bir yanıp bir
sönen o ışığın altında,
Sırtını
dayamıştın taş duvara,
Göz yaşlarını
görmüştüm,
Ben de üzerine
benimkileri eklemiştim,
Sonra ellerimle
bir bir silmiştim o yaşları,
Bitsin,artık
üzülme demiştim,
Bilmem,belki de
gerçek sen değildin o,
Ya da gerçek
miydin?
Ne yıllar
geçmiş tanıdıktan sonra,
Ya da yeni
tanımışım kim bilir...
Bilemiyor
insan,
Gözyaşlarının
içtenliğini bile,
Oysa aciz
olduğunu düşünür,
İçim burkulur
öyle görünce,
O hüznü
görmemek için kapatırım gözlerimi,
Şimdilerde ne
zaman hüzünlü birini görsem,
Ellerimle
gözyaşlarını silmek yerine,
Sırtımı dönüp
gidiyorum,
Neden mi?
Çünkü değmiyor
be canım kendimi üzdüğüme,
Çünkü sahi mi
değil mi anlayamıyorum,
Çünkü hep
kendimden bir şeyler eksiltiyorum,
Geriye
baktığımda bir bakıyorum,ben kaybolmuşum,
Yook,bir daha
çıkmaz sokaklara girmek istemiyorum,
O yolu bir daha
geri dönmeyi göze alamıyorum...
Varsın,duygusallığım
kalsın bir köşede,
Bir daha
kırılmayayım,
Kimse
duygularımı buruşturup bir çöp gibi atmasın,
Varsın kendi
hâlime kalayım...
0 yorum:
Yorum Gönder