15 Şubat 2014 Cumartesi

Üzülüyor İnsan


Nasıl da üzülüyor insan,
Verdiği onca değerin sonucunda tokat yediğine,
Nasıl da sabrının son sınırında,
Kırılmış da olsa,
Kırılan yanlarını sarmalayıp,
Olsun diyor,
Üzmeyeyim yine de...
Ama bencillik nedir bilmemek,
Beklentisizce sevmek nedir bilir misin?
Sahiden,bilir misin ?
Bir iyiliği,sadece o mutlu olsun diye yapmak,
Rabbinin yarattığı bir kulun gülümsemesine vesile olmak,
Bilmezsin ki cancağzım,
Bu devirde karşılıksız bir gülümseme bile kalmamış,
İyi niyetleri,kem anlar olmuşuz,
Gerçekten dost olanı yargılamışız,
Yüreğini biliyorum derken hesaplar yapmışız,
İçten edilen onca duanın,
Çoğu zaman söylenmeyen,ardından yapılan iyiliğin,
Beklentisi mi olurmuş,
Sevmek cancağzım,
Sevmek öyle bir şey ki,
Başkasının mutluluğu için,yutkunup,sadece susabilmek belki de...
Olsun der,sırtını dayarsın Rabbine..
Ve susarsın...
İçten içe dua edersin...
Hoşçakal dersin... 
Hoşçakal...


0 yorum: