Belki
de hiç karşılık
bulmayacak acılar yaşayacaktı
bundan sonra,
Gözyaşları bahçedeki en
heybetli ağacın
köküne işlemişti,
Ağaç bu yüzden
heybetli,acı bu yüzden derindi.
Ağacın kökü büyüdükçe, acı
da büyüyordu sanki.
Ve bir
misk kokusu değiyordu
geceye,
Büyüleyen,
aynı zamanda ümit veren.
Ümit
vermek ne güzeldi böyle zamanlarda.
Ümit
veren insan, bir ateş böceği misali,
Onları
toparlamalı ve bir kavanoza doldurmalı ki, yolunu aydınlatsın her biri.
Yollarını
aydınlat sen de insanların, ateş böceği
misali..
0 yorum:
Yorum Gönder