Özümüz..

Bir çocuk gülümsedi,

O gülümseme belki tüm dertlere bedeldi,

Aydınlık yarınlara bin bir umut oldu,

Adeta gönüllerde bir tomurcuk filizlendi...

O çocuk, hep gülse..

İçimizdeki çocuk, saf - tertemiz kalabilse...

Öyle bir devir ki,

Özümüzü kaybettik be canım..

Nerede vicdan !

Nerede merhamet !

Nerede vefa !

Birileri acı çekiyor her defasında..

Yüreğimizin sızısını duyamaz olduk,

Hep "ben" dedik,

"Ben" diye diye,benlik sahrasında savrulduk...