Hayatta iki tip insan vardır..
Enerji
veren, enerji sömüren...
Enerji
veren insan, kendiyle barışıktır. Sevgiyle büyümüştür. Değer görmüştür, ve
böylelikle değer verir hayatındaki bir karıncaya bile.. Karşılıksız sever..
Merhametli,vicdanlı, alçakgönüllüdür. Beğendiğini takdir eder,egolarının esiri
değildir. Takdir ettiğinde benliğinin ezileceğini düşünmez.. Kendini
başkalarıyla kıyaslamaz, kıyaslanarak büyümemiştir çünkü. Tüm insanlık için
yararlı olanı düşünür.. Sadece kendini düşünmez..Duyarlıdır. Hayatının
merkezine iyilik koyar bir de.. O merkezin etrafına sevdikleri sıralar... Daha
erken yaşlarda, kendiyle yüzleşmiştir. Kendini tanır. Eksilerini de artılarını
da bilir. Duygularını kontrol edebilir. Yanlışı olduğunda bunu kabullenir,
gerekirse anında özür de diler. Çünkü özür dilemek ona kendini değersiz
hissettirmez. Başkalarıyla değil, kendiyle yarışır. Daha iyi nasıl
olabilirimci' dir. Umut aşılar hayatındakilere; düştüklerinde ellerinden tutar,
'kalk,toparlan' der. İnsanların mutsuzluğundan değil, mutluluğundan
beslenir.
Enerji
emici insan, sevgisiz büyür,değersiz hisseder. Hayatının merkezinde ego'sunu
baş köşeye oturtur. Bencildir. Benliğini öyle büyütmüştür ki, göremez olmuştur
etrafını.. Karamsardır. Hayat ona göre bir işkencedir. Kendi karamsar
düşüncelerini insanların beynine sıkıştırmak ister, böyle beslenir. Anlattıkça
iyileşecektir. Hayat, hep onun bakış açısıyla doğrudur. Dikte eder
düşüncelerini. Kendi düşüncesinde olmayanları bertaraf eder, bir çeşit
narsisttir kendisi. Başkalarının hayatlarıyla pek ilgilidir. Adeta karşısına
bir sandalye çeker ve bir ampul kondurur başına, sorgular senin hayatını.. Bu
muhabbet etmek gibi değildir. Bildiğin sorgudur. Hayatınla ilgili olumsuz bir
şeyler arar, didik didik eder. Canını acıtacak şeyler söyler dahası... Çünkü
önemli olan kendini yüceltmektir. Kendini değerli- üstün hissetme çabası..
Mutlu olduğunu duymaya tahammülü yoktur. Kendini her zaman kıyaslar böyleleri,
seviyorum dese de, içten sevgi değildir. Samimiyetsizdir. Dost olduğunu söylese
de dost değildir. Öze inemez.. Ve bunu asla kabullenmez. Neden mi ? Çünkü
kendiyle yüzleşmemiştir, Enerji veren insanın aksine, o 70 inde de yüzleşemez
kendiyle... Bir an önce yüzleşse ne âlâ..
İşte
şimdi düşün bu söylediklerimi... Sen hangisisin? Ve hayatındakiler
hangisi ? Enerjini emenlerden uzak durdukça güzelleşecek dünyan.. Çünkü hayat
kötü şeyler düşünmek için, kendini üzmek için kısa.. Değmiyor dahası.. En başta
ben, sonra da sen, hadi enerji verenlerden olalım, pozitif olmak için
çabalayalım... Ve aydınlatalım sevdiklerimizin hayatlarını... Onlara umut aşılayalım.
Bunu yaptıkça senin gibi olanlar gelecek hayatına, ve her güne şükrederek
başlayacaksın, bu yazdıklarımı anımsayacaksın... Gülümseyeceksin.. ;)
0 yorum:
Yorum Gönder