Fırtına Sonrası

Ben hep fırtına sonrasındaki o tatlı havayı sevdim,

Denizin durulmasını bekledim sabırla,

Kimi zaman avucuma konan martıyı izledim usulca,

Onun yerinde olduğumu hayal ettim,

Gülümsedim, denize, martıya, fırtınaya da, fırtınaya da...

Çoğu zaman bir hızla yetişmeye çalışırken hızla dönen dünyaya,

Birden durup, her şey ne kadar da boş dedim, duruldum, dinlendim...

Yordu beni, şu kısır döngülerin benim denizimi dalgalandırması..

Her seferinde çözüldüğü zannedilen o düğümün tekrar karşıma çıkması,

Dünya hayatı işte, yapman gerekenleri yap,yaşa gitsin, çok da bağlanma,

Öyle kolay değil diyorum sonra,

Hep aniden ruhuma gelen sonsuzluk isteğini durduramıyorum,

İnsan işte, hep tatmin olmayan, hep dünyanın dahi yetmediği

Sonundaki o ab-ı hayat hayali...