Vefa

Vefa... 

Gönlünün en derininde sakladığın nadide insanları, orada hep aynı tazelikte misafir etmektir.

Kimi zaman her soluğunda yanında olmak,

Kimi zaman da sûkutunla...

Hayat her zaman aynı koşullarda devam etmiyor,

Bazen fırtınalar yapraklarını savuruyor,

Ama sen yine de köklerim var diye şükrediyorsun..

Sonra geçmişe  bakıyorsun, şimdiyi ve geleceği düşünüyorsun,

Özlediklerin oluyor,

Bir bardak çayı birlikte yudumlamayı,

Birlikte hayal kurmayı,

Hatta birlikte bu da geçer ya hu demeyi,

Ama aynı gökyüzünün altında olduğunu bilmek huzur veriyor..

Bazen birlikte susmak da güzel, sabretmekte,

Gönülden hissedenler, söze gerek duymazlar,

Bir tek kelam etmeden, yüreklerinin çığlığını duyarlar...

İşte o zaman dua et,

Vefa budur,

O bilmeden de dua edebilmektir..