Anneme..

Yine dalmış gözlerin,kim bilir ne düşünüyorsun,

Dünyayı kurtarırcasına dalgın bakışların ardındaki sen...

Hep merak ederim,ne düşünürsün böyle derinden?

Her şeyi en ince ayrıntısına kadar hesaplar mısın?

Geçmişi yeniden mi yaşarsın,

Geleceğin hayalini mi kurarsın?

Bilmem,belki  de hiç bir zaman bilemem..

Ama hüzünlü bir çift göz varsa gülerken bile,

Hemen söylebilirim,o benim annem...

Anne olmak..

Benim annem olmak..

Önce büyük sabır işi,

Çoğu geceler uyku nedir bilmemek,belki her anne gibi..

Ne olacak şimdi endişesi ile sabahı sabah etmek,

Bir çok asice davranışa göğüs germek,

Özgür bırakmak ama,hep gözü üzerinde olmak,

Hiç bir zaman küs kalmamak,

Kırılsa da belli etmemek,

Yani yine sabretmek,ve sabretmek...

Benim annem olmak...

Geniş bir gönle sahip olmak,

Her şeyin iyi yanını görmek,

Sonsuz hoşgörüyle sevmek...