Sen Yokken

Sen yokken buralar çekilmez oldu,

Sahiller yalnız,

Bu şehir yokluğunu haykırıyor sanki her an.

Bense kağıttan gemileri yüzdürüyor hissiyle,

Hem bir hevesle yapıyorum gemileri,

Hem de yüzdürürsem ya batarsa endişesi.

Tıpkı yokluğun gibi,

Ya bir daha göremezsem,

Ya haber alamazsam,

Ya sonsuza dek gidersen,

Ya sonsuza dek dönmezsen,

Vakitsiz,yersiz düşünceler işte,

Bu beni bana düşman eden..

Nefes almak bile zor geliyor inan,

Sen yokken bu şehir üzerime üzerime geliyor,

Sanki suçlu benmişim gibi,

Bana hesap soruyor...