Senin Adın..

....Zaten kimse hayatına anlam katmak istemedi.. Kimse, sen çaresizlikler içinde kıvranırken, çöllerde bin bir susuzluk çekerken bir damla su vermedi. Oysa, ellerinde koca bir okyanus vardı. 
Bencillikti bunun adı..

Onca yılın hatrına baktıkları yüzlere, şimdi yüz çevirecek oldular.. Bahane aradılar sevmek için, mantığın olmadığı yollarda savruldular. Bir gülümsemeyi, bir içten bakışı, bir tatlı tebessümü çok gördüler. Hep eleştirdiler,eleştirdiler ve eleştirdiler.. Samimiyetsizlikti bunun adı...

Hayallerin vardı. Onlardan bahsederken, gözlerin tıpkı bir güneş gibi ışıldardı.. Gerçekleşecekti, inancın tamdı.. Çünkü inanıyordun hayalleri gönlüne koyana, her şeyin sahibi olan Allah'a. Ve sırtını dayıyordun O'na. "Kimse olmasın" diyordun, "kalbimde onun sevgisi var ya" .. 

İçten gelmiyordu sözler, sesler, yüzler, kalpler.. İçten gelmedikçe uzaklaşıyordun sen de. Her gün küllerinden doğuyordun. Yeni bir umutla başlıyordun her yeni güne. Eksik olan ne varsa tamamlıyordun göz yaşlarınla. Hayat doluydun oysa , içinde öyle bir aşk vardı ki, alıkoyamazdı hiç bir şey, o ışığı söndüremezdi. Ama, olur elbet bazen kırgınlıklar, üzüntüler.Olur elbet gözyaşı.. Hüzündü bunun adı..

Ve yıllar geçti, öğrendin yaşamayı, her zorluğun ardında bir kolaylığın olmasını. Sen yaşadıklarınla "sen" oldun.. Seni sen yapan kalbindeki kırgınlıklar, gözlerinden süzülen yaşlar, ışıl ışıl (çoğu zaman uzaklara dalan) bakışların , her şeye kucak açan gönlün ve merhametin.. Seni sen yapan yıllar.. 
 Zamandı bunun adı..

Zaman geçtikçe özledin geçen yılları. Hatıralara sarıldın doyasıya. Belki keşkelerin oldu. Belki suçladın kendini, hayatındakileri.. Özlem duydun hep geçmişe, anıların bir başka yeri vardı gönlünde. Anılara saygın sonsuzdu. Sahiplenirdin onları, sımsıkı tutardın elinde. Özlemekti bunun adı..

Her gün yürüdüğün yollara anlam katardın, bir ağacın bile senin gönlünde yeri vardı. Selam verirdin yeni doğan güne. Bir kenara bırakırdın dertlerini, çayını yudumlarken. Sesini duymadığında huzursuz olduğun insanlar vardı hayatında. Arardın, içten bir "merhaba" derdin. Sevmekti bunun adı..

Ve sen, gönlündeki prangalardan sıyrılan, kâh hüzünlenen, kâh gülen sen.. 
Senin adın aşk,
Senin adın özlem,
Senin adın zaman,
Senin adın hüzün,
Senin adın kısacası "insan"