Acıdan Geçen Yol

  Neden bu acılar dedi, gözyaşlarını titrek elleriyle silmeye çalışırken... Neden artık yaşadığım hiç bir anın içinde ben yokum ? Ve neresindeyim hayatımın ? 

  Tam da bu sorular, kendi özüne götüren cevapları bulmaya yarayan, benden geçip O'na vardıran sorular... Hayatını sorgulamak, içinden güzellikleri çekip çıkarmak da bir marifet değil mi ? Bunu erkenden yapabiliyorsan ne âlâ.. Bazen bir ayrılık seni kendine getirir, bazen bir katmerli yalan, bazen yalnızlık... Yani acılarından doğar insan, mutluyken çoğu kendini sorgulamaz... 

  Bazı olayların perde arkası sırdır, bilemezsin.. Bazen de apaçık görünür sana... Sen bulmaya niyet ettiysen hayatın gayesini, o sır aralanır... Sonunda her şeyin tek bir şeye vardığını bulursun... Ve daha da çok bağlanırsın ona... İyiliğe niyet etmek, kötülüğü bertaraf etmek,hoş görmek, sabretmek, hayatının güzelliklerle sarmalanması için en önemlileri... 

  Yani demem o ki, acıdan geçen her yol, bir basamak daha katar sana, seni sen yapar, silersin gözünün yaşını zamanla, hatta şükredersin gözyaşlarına sebep olan olaylara... Sonra sabrının sonundaki armağan en güzel şekilde sunulur sana..