İnsanların birbirlerine ferahlık vermeleri,yol göstermeleri,o yollarına ışık olmaları gibisi var mı ?
İnsanın hayatında dönüm noktaları varmış, o dönüm noktalarında karşılaştıkları.. Şimdi bir bir düşünürken o yolları, o yollarda karşıma çıkanları, gelenleri, gidenleri...
Bir bahçeymiş kalbim... O bahçedeki ayrık otlarını bir bir ayıklamışım.. Hatta bahçemde ot kalmamış diye gülümseyerek söylerken bana ışık olan dosta şu cevabını kazıdım ruhuma:
"Arkadaşlar mevsimlik çiçekler gibidir. Onlar bir açar, bir solar.. Ama dost dediğin en fazla üç-dört tanedir,o ağaçtır ve hep bahçendedir. Ayrık otları hep olacak bahçende, sen yaşadığın sürece onları hep ayıklayacaksın.."
Bahçemdeki ağaçlarımın kökleri daha da derinleşsin o halde.. Güllerim de rengarenk açsın en kokulusundan... Ve ben bahçeme gözüm gibi bakayım.Sevgiyle,şükürle,hep iyilikle..
0 yorum:
Yorum Gönder