Aş Zihnindeki Engelleri

Cumbalı evin perdesi aralandı yavaşça,

Hafiften bir rüzgar esti,odanın köşesine ilişti,

Mis gibi zambak kokularını gönüllere getirdi,

Hoş geldi rüzgar,zambaklar,ışıklar..

Pencerenin önüne bir serçe konuverdi,

'Yalnızım,çok yalnızım' dedi..

'Gel öyleyse' dedim..'Şöyle bir dertleşelim'..

Dedi.. Vatanımdan ayırdılar beni..

Özlerim eski günleri,

Kimsem yok ki..

Dedim senin asıl vatanın neresi bilir misin?

Neden böyle üzülür,kendini harap edersin?

Asıl vatanını özle ey can..

Dert etme,üzülme...

O'na dayan,teslim ol,inan..

Seni yalnız bırakır mı sana can katan?

Kendini hapsedip de kafese,

Sonra sakın ha yalnızım deme...

Aş zihnindeki engelleri,

Kurtar kendini..