Eksik

  Gözlerin alacalı,aklında bin bir düşünce,

Damlayacak göz yaşların,ramak kaldı,

Damlayacak ve sel olacak, topraklara rahmet..

İçinde bir boşluk var değil mi?

Hiç bir şeyle dolmuyor,

Nedense, içinden bir şey yapmak da gelmiyor,

En sevdiğin neyse,onu bile...

Yok, sığamıyorsun bu şehre,

Bazen haykırmak istiyorsun içindekini,

Ama neye üzüldüğünü bile bilmiyorsun,bulamıyorsun ki...

Hep bir yanın eksik,

Eksik bırakıyorsun bir bardak çayını,

Okuduğun kitapları,

Hatta sözlerini bile tamamlayasın gelmiyor işte...

Eksik seviyorsun insanları,

Yüzünde yapmacık, yarım bir gülümseme,

Dinlemiyorsun konuşulanları,

Ruhun, hep başka bir yerde,

Çözüm bulamıyorsun bu sebepsiz sıkıntıya,

Kalbin sıkışıyor,sıkıştıkça boğuluyorsun..

Ne yapmalıyım? diyorsun,

O an göz yaşlarına cevaben bir ayet geliyor dilinin ucuna: 

"Allah kuluna kâfi değil mi?"

 Ve fark ediyorsun hayatının merkezi olması gerekirken,

O eksik yanını..

O'nsuz her şey boş,her şey anlamsız,

Şu dünya bir azap yeri...

Ey,aşkın sahibi.

Gerçek aşka aşık et ne olur bizi...