Aynı Dili Konuşuyoruz

Aynı dili konuşuyoruz da, neden anlaşamıyoruz? Tabi anlaşabilmek için önce gönül birliği gerekli... Kendimizi dar bir açıya alıyoruz. Baştan ön yargılı yaklaşıyoruz. Kendimizce düşünüyoruz. Empatiden yoksunuz. Seviyoruz da neden sık sık üzüyoruz. Özür dilerken bile birbirimizi incitiyoruz. Bencillik varsa sevgi olmaz orada.. Bencil kişi kendini sever daima.. Sen sen ol bencil insanlarla vakit harcama.. Benliğini alır götürür senden... Bir bakarsın hayatında her şeyi çıkarıp atmışsın, bir o kalmış hayatında... Değer mi buna? Oysa sen bir çok sevdiğin şeyle, uğraşlarınla, hayallerinle sensin..

Artık gönül diliyle konuşalım... Sözsüz hissedelim.. Cafcaflı, tatlı sözlere gerek yok.. Gönlün rengârenk olduktan sonra bunlara hiç gerek yok... Yeter ki iyi niyetli olalım... İyi niyet, sevginin temeli...