Susmak

Susmak,susarak konuşmak çoğu zaman.Bazen konuşarak susmak hatta.Samimiyetsizliğe susmak...Bazen,en çıkarsız yollarda,nefes almak gibi.Elinden gelen herşeyi yapmış da bekliyor gibi.Bazen bir yenilgi,bazen de hiç bir cümlenin veremeyeceği en güzel tepki.
Kimi zaman söyleyemediklerimizden pişman oluruz,kimi zaman konuştuklarımızdan..Yerine göre susmalı öyleyse,yerine göre konuşmalı.Haksızlığa susmamalı mesela,her zaman hakkı savunmalı.Boş konuşana ise tek kelime etmemeli,hatta yanından ayrılmalı..Susmak öyle asaletli bir davranış ki,üzerine sessizliği giyinmeli,kendi bildiği yolda ilerlemeli..

Bir de dinlemek var.Mutlu anlarında dostlarını,ya da acılı anlarında.Bir duvar vazifesi görmek yerine kanlı canlı dinlemek mesela.Kendi içinde konuşması yerine size anlatması herşeyi.Belki bir yol gösteremezssiniz.Olsun,yeterki dostlarınız,yalnızlıkla boğuşmasın.Her ruh halinde yanınızda olsun.Dinleyin,sıkılsanız da dinleyin..

Büyük erdemdir,az konuşmak çok dinlemek...Ama ille de susmak..