Ne kadar uzak olsam da sana,
Senle içilen kahvenin tadı bir başka,
Her yudumlayışımda aklıma geliyor geçen seneler,
Tatlı bir yaz gününde uçuşan kelebekler çimlerin üzerinde,
Dut ağacının gölgesinde edilen sohbetler..
Güneşin doğuşunu izlemek bir de,
Geceye inat sabaha kadar oturmak soğuk,yıldızlı akşamlarda,
Birlikte müzik dinlemek saatlerce,
Yerli yersiz çocuklukla bir küsüp bir barışmak,
Birlikte de ayrı da yapamamak,
Bir şey olmamışcasına hadi demek birden bire,yürüyelim mi sahilde?
Ve bu şiiri yazmak, aklına dur deyip kalbine söz hakkı vermek..
Kayıtlar
2 yorum:
"Aklına dur deyip kalbine söz hakkı vermiş..."RİYÜ'nün şairesi!.. "Ben sana uyandım yine,sen başkalarıyla uyurken" demek gibi sanki..Ya da "Gidenle ölünmez ama kalanlarla da yaşanmıyor!.." misali!..Serzenişinde haklı mı?..Haklı,çünkü "Ne kadar uzak olsam da sana,senle içilen kahvenin tadı bir başka!.." itirafını da okuyoruz şiirimizde!..;) Gidişler ve (istese de) dönemeyişler belki de hayatın ta kendisi...Merve Demirel şiiri de hep bu ana temaya,kalbimize dokunur gibi dokunuyor!..Tebrikler @carpediemdemore!..;)
Ne güzel tanımlamışsınız efendim:) ee Riyü nün şairesi olmak meşakkatli bir iş layık olmaya çalışıyorum:D
Yorum Gönder